بسم الله الرحمن الرحيم به نام خداوند رحمتگر مهربان الْقَارِعَةُ (1) آن حادثه كوبنده، مَا الْقَارِعَةُ (2) چه حادثه كوبنده اي؟! وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ (3) و تو چه ميداني كه حادثه كوبنده چيست؟ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ (4) روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه های پراکنده اند وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ (5) و کوهها همچون پشم زده شده (متلاشی) گردند. فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ (6) پس اما كسي كه ترازوهاي اعمالش سنگين است. (اعمال حق منظور است چرا که اعمال باطل نابود شده و وزنی ندارد) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ (7) پس او در زندگى خوشى رضایتمند خواهد بود وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ (8) و اما كسي كه ترازوهايش سبك است فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ (9) پس اقامتگاهش هاویه (قعر) است وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ (10) و تو چه میدانی چیست آن نَارٌ حَامِيَةٌ (11) آتشي است سوزان ===============================