سینا درخشنده قایق کاغذی Sina Derakhshande سرمو گذاشتم هر شب بر روی شونه دردام با یه قایق کاغذی من زدم به دل دریا روی این دلم هزار زخم پره از درد به ناحق من شدم سیاهی شب پر نورم سکوت مطلق دیگه دنیام واسه من تاریکه زندگی کوره رهی باریکه آخر قصه ی من نزدیکه این منم از همه جا وا مانده از همه مردم دنیا رانده رانده و خسته و تنها مانده میشه صد سال که گل عشق توی باغچم پژمرد من نوشتم دوست دارم خیلی ساده ولی خط خورد دیگه دنیام واسه من تاریکه زندگی کوره رهی باریکه آخر قصه ی من نزدیکه این منم از همه جا وا مانده از همه مردم دنیا رانده رانده و خسته و تنها مانده