ما از درون انسان ها و نیت آنها آگاه نیستیم. تنها خداوند حکیم است که می داند در دل هر انسانی چه می گذرد و هم اوست که بر اساس آنچه می داند قضاوت می کند و جزای عمل انسان را می دهد. پس بدانیم و آگاه باشیم که قضاوت در مورد خوب و بد دیگران و نیت اعمالشان در حوزه صلاحیت ما نیست لذا ما انسان ها به جای خداوند متعال حق نداریم در مورد خوبی و یا بدی کسی نظر داده و "نباید قضاوت کنیم!" ********************************** بعضی وقتها علاوه بر قضاوت زخم زبان هم می زنیم که نوعی شکنجه محسوب می شود و تحمل آن بسیار سخت و سنگین است عیب جویی نسبت به افراد هم کار پسندیده ای نیست سعی کنیم همیشه جنبه مثبت افراد را ببینیم ... مراقب گفتار و رفتارمان باشیم ..