مور لکی ۱

یکی از ویژگی های برجسته ی پِرس، موور خوانی است. موور شکلی ابتدایی از موسیقی است که تنها در قالب اصوات و جملات و در سوگ عزیزان از دست رفته سر داده می شود و به فراوانی زبانی و کیفی در میان مردمان لکستان وجود دارد و از گذشته هاي بسيار دور تا كنون از نسلي به نسلي و سينه به سينه حفظ و نقل شده و پايدار مانده است و همگي از كوچك و بزرگ و زن و مرد با اين آواز آشنایی دارند و در طول شبانه روز هرگاه احساس دلتنگی کنند به خوبي آن را زمزمه می کنند تا تسکینی باشد بر دردهای روحی آنان باشد. کلمه ی موور در اوستایی مئور و در پهلوی اشکانی مئوزک و در پهلوی ساسانی مویک و به زبان دری مویَه (منبع؟) و امروزی مویِه میباشد. موور برای بیان احساسات غم انگیز و بیان خاطره های افتخارآمیز گذشته با لحنی سوزناک توسط مویه سرایان زن و مرد که معمولا با فرد متوفی آشنا و خویشاوند می باشند سروده میشود. موور از ویژگی های منحصر با فرد فرهنگ مردمان دیار سیمره (لکستان) است، البته  مناطق کردنشین از قبیل اورامانات، ایلامی ها و مردم کرمانشاهان دارای نوعی از آواز مشابه موور هستند که #هوره نام دارد و دارای ریت