یک رابط مغز رایانه Brain-Computer-Interface(BCI) سیستمی است که برای انسان این امکان را فراهم می کند تا بدون دخالت مستقیم ماهیچهها و با استفاده از سیگنال مغز خود یک عمل خاص(مانند کنترل یک پروتز، تایپ حروف، بیان منظور ویا کنترل ابزارهای اطراف) را انجام دهد. رابط های مغز رایانه مبتنی بر انواعی از پتانسیل های مستخرج از سیگنال الکتریکی مغز توسعه داده شده اند. اما در این مطالعه رابط های مغز رایانه که براساس پتانسیل برانگیخته بینایی حالت پایدار کار می کنند، به دلیل داشتن سرعت انتقال اطلاعات بالا، نسبت سیگنال به نویز بالا که منجر به صحت مناسب و نزدیک به کاربرد بودن سیستم می شود، در نظر گرفته شده است. اکثر سیستمهای BCI در مطالعات قبل، کارکردی بر اساس فرکانس پایین و متوسط دارند که محدودیتهایی نظیر خستگی چشم کاربر و احتمال تداخل ریتم سیگنال آلفا با این پاسخ و ایجاد صرع، ایجاب میکند که کارایی این سیستمها در فرکانس بالا و با الگوهای جدید بررسی شود. در این راستا تیم تحقیقاتی دکتر امیر همایون جعفری مدیر گروه فیزیک و مهندسی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در آزمایشگ