[توقف]
انسان نوسانی دارد از بی‌نهایت منفی تا بی‌نهایت مثبت و جالب است که گاهی فاصله‌ی این دو بی‌نهایت چشم برهم زدنی است. انسان در چشم برهم‌زدنی به اوج می‌رود و گاهی هم برعکس به حضیض می‌افتد ، و این اوج و حضیض مختص انسان است چرا که او از اختیار برخوردار است، اختیاری که زاییده‌ی عشق و گناه است. این قسمت از بحر در کوزه در ادامه‌ی داستان نخجیران، مولانا داستانی کوتاه، نمادین و سمبلیک برای ما می‌گوید. حکایتی با بن‌مایه‌ی طنز که شخصیت اصلی آن مگسی است که می‌تواند در لحظه همای سعادت شود. متن ویدیو از نسخه‌ی مثنوی معنوی استاد محمد علی موحد خوانده شده ابیات ۱۰۸۹ تا ۱۱۱۳ مثنوی معنوی مولوی روایتگر: محسن محمد تصویر: مَه‌سیما هاشمی
ویدبید