امید وصال تو غزل 300 حافظ

موضوع عشق و انواع آن از موضوعاتی است که شاید همواره در کانون توجه حکیمان، هنرمندان و فلاسفه بوده است. از قدیم‌الایام تقسیم‌بندی‌های متفاوتی از آن انجام گرفته است. از جمله تقسیم بندی که در یونان باستان پیرامون این موضوع انجام گرفته است. یکی از دیگر تقسیم‌بندی‌هایی که در باره‌ی انواع عشق شده است، تقسیم‌بندی دوگانه‌ی عشق الهی و زمینی یا به تعبیر دیگر عشق حقیقی و مجازی است. در این شیوه‌ی تقسیم بندی عشق بر اساس این که معشوق زمینی و یا آسمانی(الهی) باشد تفکیک می‌شود. در بین شاعران عارفی مثل مولانا، سنایی و عطار وقتی از عشق سخن گفته می‌شود، این عشق عرفانی یا الهی است. و شاعرانی مثل فرخی سیستانی، منوچهری دامغانی و رودکی سمرقندی از عشق زمینی سخن می‌گویند. در این میان حافظ به نوعی استثنایی جمع این دو حوزه را در سخن خود دارد و سخن او آمیزه‌ای است از هر دو ساحت زمینی و آسمانی عشق. آستان جانان توضیحاتی پیرامون غزلیات لسان‌العیب حافظ شیرازی متن غزل شماره‌ی ۳۰۰ از روی نسخه‌ی درس حافظ دکتر محمد استعلامی روایتگر: محسن محم