اگر عالم پر از نور باشد برای کسی که در چاهی پنهان شده جهان تاریک تاریک است. در این صورت آیا میتوان به تاریکی لعنت فرستاد؟ یا بایستی در آنچه بین تو و تور حجاب ایجاد کرده رخنهای ایجاد کرد؟ عارفان ما از این تمثیل برای توضیح نسبت سعادت ما با انچه در عالم بیرون وجود دارد استفاده کردهاند آنها میگویند: گر جهان را پُر دُرِ مکنون کنم روزی تو چون نباشد چون کنم اگر همهی عالم پر از خوراکهای لذیذ باشد انسان بیمار بایستی پرهیز کند و این همه خوراکی خوب و گوارا و مفید برای او سم مهلک است و اگر همهی عالم غرق در نعمت باشد انسان بینصیب جز حرمان و بینصیبی و درد بهرهای ندارد بنابر این برای درک هر چیز ابتدا نیاز است که ابزار درک آن را بپروریم! متاسفانه صدای این جلسهی کلاس مثنویخوانی به دلیل مشکل فنی کیفیت لازم را ندارد ابیات ۲۸۲۸ تا ۲۸۴۰ از دفتر سوم مثنوی معنوی از نسخهی استاد محمد علی موحد روایتگر: محسن محمد تصویر: مهسیما هاشمی