سخن از رازی است که به کمک آن در سرزمینی خشک باغهایی جاودانه پدید آوردهایم. این جادو با احترام به ریشههای کهن و عمیقی ممکن شده که از منابعِ ژرف آب مینوشند و به «نو شدن» در بلندترین سرشاخهها فرصت میدهند. «اصالت» بدین معنا آغوشِ گشوده داشتن به آوردههای دیگران است، در باغ و صنایع و هنرها و حتی آشپزی، با این اطمینان که میتوان از دل چیزهایی یکسره بیگانه، دستاوردهایی آشنا و تازه و الهامبخش بیافرینیم. در این سفر به ملاقات یکی از کهنترین و شگرفترین تواناییهای فرهنگیمان میرویم؛ جایی که شاید غافلگیرتان کند. الناز نجفی در سال ۱۳۶۲ در تهران متولد شد. او در مقطع کارشناسی معماری از دانشگاه علم و صنعت با درجه ممتاز فارغالتحصیل گردید و سپس کارشناسی ارشد خود را در رشته مطالعات معماری ایران از دانشگاه شهید بهشتی دریافت کرد. پس از آن، موفق به اخذ درجه دکتری معماری از همان دانشگاه شد. در دوران دانشجویی و پس از فارغالتحصیلی، فعالیت حرفهای خود را در زمینه معماری ادامه داد، اما همواره