باید ببازی؛ این بار در صدا و سیما

در ساعات طلایی رسانه در یک روز تعطیل که آسان‌ترین تفریح برای مردم جلوی تلویزیون نشستن است، محتوایی را می‌بینیم که که کوچک‌ترین تناسبی با قواعد سرگرمی‌سازی در یک رسانه، آن هم یک رسانهٔ ملی ندارد. در همین لحظات ۵۴۰۰ کیلومتر دورتر از تهران، شبکهٔ فارسی زبانِ «ایران اینترنشنال» کنسرت «کیهان کلهر و گروه رامبرانت تریو» در سالنِ رویال فستیوالِ لندن را به صورت زنده پخش می‌کند. اتفاقی که این شبکه از چند روز قبل با تبلیغات فراوان به استقبالش رفته بود. این اتفاق‌ها برای صداوسیما شبیهِ فریاد‌های باید ببازی در ورزش ایران است، که هرچند وقت ‌یک‌بار ما را به شکست‌خورده‌ای سرافکنده بدل می‌کند. از پیش‌بازندگی صداوسیما را می‌شود نه تنها در موضوعی مثل پخش کنسرت کیهان کلهر که در موضوعات سیاسی، ورزشی و به خصوص در مسائل مربوط به سبک زندگی هم دید. مثلاً همین چهارشنبهٔ قبل، بازی فوتبال ایران – کامبوج؛ زمانی که برای اولین بار زنان به صورت رسمی وارد ورزشگاه آزادی شدند، شبکهٔ ۳ در طول بازی تمام تلاش خود را به کار ب