[توقف]
گاهی خسته می شوی از همه، از لبخندهای مصنوعی، از بی قراری های گاه و بی گاه، دلت میگیرد از دنیایی که همه روح تو را با خود به تاراج می برد، دلت میگیرد از بی رحمی زمانه، از نارفیق ها، از بغض هایی که همیشه فرو خوردی، حتی از خستگی هایت هم دلت میگیرد و دلت بریده می شود از همه، حتی از خودت آنجاست که یک حریم امن میخواهی، آسمانی که به کبوترهایش خیره شوی و زل بزنی به تک تکشان، گوشه دنجی در صحن آقا پیدا کنی و آدم ها را ببینی،
ویدبید