إلهي هَبْني مَعْرِفَةً لا أَضَلُّ الطَّرِیْقَ. و بینایی ده که در چاه نیفتم. وَ هَبْنِي بَصِیْرَةً کَيْ لا أَسْقُطَ في البِئْرِ . الهی پایی ده که با آن کوی مهر تو پویم. أعْطِني قَدَمًا أَطَأُ بِها ساحَةَ مَحَبَّتِكَ. و زبانی ده که با آن شکر آلای تو گویم. وَ لِسانًا أشْکُرُكَ بِهِ عَلیٰ آلائِكَ. (الخواجه عبدالله الأنْصارِيّ)