تیغ سانسور همیشه بیخ گلوی هنرمندان ماست. اونقدر که ما فقط با سانسورِ هنری مواجه نیستیم؛ بلکه با سانسوری نهادینهشده در ذهن هنرمند و جامعه مواجهیم. #سانسور همیشه امری نکوهیده است و تا جایی که میشه باید باهاش مبارزه کرد. اما توی این ویدیوی کوتاه، #عباس_کیارستمی بعد از دریافت جایزهٔ #نخل_طلای_کن ۱۹۹۷ از فضیلتهای ناخواستهٔ سانسور میگه؛ سانسوری که سایهش روی سر هنرمند افتاده، اما از طرفی اون رو سوق میده به خلاقیت بیشتر. در زمانهای که خط بین سانسورچی و سانسورشده، با ادعای علیهِ سانسور توی صداوسیما فریاد میکنه و کسانی که خودشون در راستای اهدافِ سانسورچیها فیلم میسازند، از سانسور گلایه دارن، بهنظرتون این حرفهای کیارستمی چه پژواکی داره؟