شاعر: محمدحسین ملکیان تدوین: امیر نجفی امامی هزاران بار دیدم عکس آخر را، نفهمیدم چه باعث می شود یک مرد تا این حد متین باشد گمانم چشم محسن رو به قاب تازه ای وا شد گمانم حق در آن تصویر، با روح الامین باشد جوابم را ندادی ای برادرجان! چه خواهی کرد؟ تصور کن تو باشی، شمر باشد، دوربین باشد!