استاد جلیل شهناز علاوه بر نواختن تار، با نواختن ویولن، سنتور، تنبک و سه تار نیز آشنایی داشت. شیوۀ او به گونه ای بود که میتوانست با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند. استفادۀ بدیع و خلاق از کلیۀ تکنیکهای قدیمی مضراب، تغییر صدادهی با استفاده از تغییر محل مضراب روی انگشت سبابه، تسلط بر ریتم، ابداع کوک های جدیدمانند چهارگاه (فا) و ابوعطا (ر)، ایجاد ویبره با فشار روی سیم گیر و پنجه کاری از دیگر ویژگیهای منحصربفرد ساز استاد جلیل شهناز بود.