در روز هجدهم خرداد متاسفانه یکی از شاعران عزیزمون به نام مهدی نیکبخت با تخلص(بی تو) که از دوستان خوب و قدیمی ما در انجمن های ادبی بود به ضرب چاقو در سن چهل و یک سالگی از بین ما پرکشید. امروز با احترام به یاد و خاطره ی ایشون این شعر زیبا که خودش هم خیلی دوستش داشت رو بهتون تقدیم میکنم. قبلش این نکته رو لازمه بگم فلسفه بی تو همیشه عشق ورزیدن به عالم هستی بود و اینکه عشق همیشه و همه جا جاری هست و چقدر تلخ که در مصراع پایانی شعر هم به رفتنش اشاره کرده...