[توقف]
قطعۀ ضربی بگذار تا بگرییم در دستگاه شور | غزل از: سعدی | تار: فرهنگ شریف | تنبک: جهانگیر ملک | بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران/کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران/هر کو شراب فُرقت روزی چشیده باشد/داند که سخت باشد قطع امیدواران/با ساربان بگویید احوال آب چشمم/تا بر شتر نبندد محمل به روز باران/.../سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل/بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران/...
ویدبید