[توقف]
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست/ بگشای لب که قند فراوانم آرزوست/ ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر/ کان چهره مشعشع تابانم آرزوست/ گفتی به ناز بیش مرنجان مرا برو/ آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست/ وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست/ آن ناز و باز و تندی دربانم آرزوست/ زین همرهان سست عناصر دلم گرفت/ شیر خدا و رستم دستانم آرزوست/ زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول/ آن های هوی و نعره مستانم آرزوست/
ویدبید