در گذشته به دلیل عدم توانایی ارتباط بین دندانپزشک و بیمار خردسال و دلایل رفتاری ، مشکل سن شروع درمان، مسئله مهمی به شمار می رفت . به همین دلیل سن مرسوم اولین ملاقات دندانپزشکی ، سه سالگی یا پس از آن بود. در حال حاضر با بلوغ فکری جامعه در زمینه پیشگیری برای بیماران خردسال ، این سن برای شروع خدمات پیشگیری مناسب بسیار بالا به نظر می رسد و لذا تاکید بر انجام ملاقاتهای روتین دندانپزشکی در یک سالگی و یا حتی قبل از آن می شود . با کودک باید متفاوت از بالغین رفتار کرد و در واقع شیوه های کنترل رفتاری به شدت به سن وابسته اند .