روضه حضرت رقیه حاج عبدالرضا هلالی حسینیه کربلا

لباسای تنم پاره توی موهام پر از خاره کتک خوردم همش گفتم یتیمی دردسر داره دارم میمیرم از سر درد چه دادی زد سرم نامرد توی دستاش هر چی بود به سمت صورتم پرت کرد چه صورتی چه گونه ای نه عزتی نه خونه ای تنم کبود دلم شکست زخم منو کسی نبست چشام بارونی مثل تو پیشونی خونی مثل تو خرابه جای خوبی نیست واسه مهمونی مثل تو خرابه بالشتش خشته به خاک تیره آغشته تو خیلی خاکی اما برای دخترت زشته شاید هنوز گرسنه ای آخ نکنه که تشنه ای هر شب سرت دست یکی انگشتر دست یکی برامون ننگ این کارا بریم تو بزم میخوارها غرور عمه جانم رو شکستن توی بازار ها نه واسم بال و پر مونده نه مویی روی سر مونده ببین بعد از چهل منزل چی از ماها چند نفر مونده چی شده این لب و دهن تنت کجاست ای بی کفن گریه کنم به غربتت من له ترم یا صورتت