مردمان ییلاقات مازندران برای تهیه کره محلی، آنان ماست را در دبههای بزرگ به نام “تلِم” ریخته و سپس با چوب بلندی که داخل آن قرار دارد آن را میزنند و با آب سردی که از چشمه میآورند مخلوط کرده و آنگاه از آن ماست؛ کره و دوغ گرفته و امرار معاش میکنند یا بطور رایگان به افراد فقیر روستا کمک میکنند. پیش از این دامداران از چوب بلوط برای خود تِلِم تهیه میکردند. این سنت در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.