[توقف]
سوز سرمای پاییز پوست دست و صورتم را خشک کرده است.محوطه پر از برگ های زرد خزان است.نگاهی به برگ ها می اندازم و باز به پنجره ها چشم می دوزم. سکوت و آرامش حیاط با هیاهویی که پرونده جنایت افرادی که پشت میله زندگی می کنند پارادوکس دارد.با خودم فکر می کنم که چند متهم در این زندان برای همیشه فراموش شده اند؟ و غوغای کدامشان هنوز پر سر و صداست؟ کدامشان مستحق قصاص هستند ولی بخشیده می شوند؟ و کدامشان مستحق بخشش هستند اما نمی شود برایشان رضایت گرفت؟ چند لحظه ای فارغ از زندگی هر روزه ام پشت دیوارهای بلند ز
ویدبید