امام زمان پرده نشینی است که در صحنه حضور دارد و در واقع «کارگردان روی صحنه» است اما خود را سیاهی لشگر معرفی می کند! او با نور و حکمتی که خدا به او داده صحنه کارزار جهان را به سمت صبح ظهور هدایت می کند ، اما به صورت بی نام و ناشناس! صبر عظیمی دارد که دوازده قرن پا بپای بشر آمده تا ما به بلوغی برسیم که ظرفیت ظهور او را پیدا کنیم و او آزاد شود و از پرده بدر آید ...