سقاخانه ای در اروپا کنار بازار چارسو در سارایوو

اولیا چلبی سفرنامه نویس عثمانی نوشته است : در سیصد نقطه شهر سارایوو سبیل قرار داردجایی که مردم تشنگی خود رابرطرف میکنندآنهابه عشق شهدای کربلابناشده اند وبیشتر آنها درچارشی و میدان قرار دارندسبیلهای مشهوربه نام فرهادبیگ خسروبیگ مراد بیگ و سایر افراد متشخص نام گذاری شده است. ...سقاخانه چوبی میدان باشچارشیا حالا نماد اصلی شهر سارایوو ، پایتخت بوسنی و هرزگوین است.شهری که در قرن چهاردهم میلادی یکی از نواحی عثمانی به حساب می آمد. در جنگ جهانی اول قسمتی از پادشاهی اتریش مجارستان بود . پس از جنگ جهانی دوم بخشی از جمهوری یوگسلاوی شد و شاید روزی نه چندان دور ، او را به عنوان یکی از تکه های اتحادیه اروپا به حساب بیاورند. اینجا سقای چوبی شش ضلعی را سَبیل صدا می زنند.سبیل کردن یعنی آب دادن در راه خدا. اسمی که وام دار آواز ساقیان روزگاران قدیم است.آن روزها که ساقیان مشک بر دوش میان شهر فریاد می زدند: سبیل الله. یعنی در راه خدا. سقایِ چوبی میدان باشچارشیا جوشنی از پنجره های ریز به تن کرده.کلاه خودی آبی رنگ - که با طُره هایِ چوبیِ گرداگرش هیبت خاصی به او داده - به سر کرده و دست کم چهارصد سال است که