پای حرف خود جوونا که بشینی اکثرا شرایط رو درک میکنن و میدونن که بهطور کلی و مخصوصا تو این اوضاع اقتصادی توقع خونه شخصی و جهیزیه لاکچری برای شروع زندگی از هرکسی منطقی نیست. میدونن هم اگر معیارهاشون جای اینکه اصولی و جامع باشه فقط مادی و مصرفگرایانه باشه نتیجه خوبی نخواهند گرفت. و میدونن که اونی که به بلوغ چندگانه ازدواجی رسیده باشه حاضره به شرط وجود معیارهای اخلاقی و رفتاری و ظاهری و داشتن توانمندی و انگیزه برای حرکت و تلاش و پیشرفت، از سختگیریهای نابجا و صرفا مادی و غیرمعقول دور بمونه. اما در عمل این اتفاق نمیفته! مقصر کیه؟