[توقف]
شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد جدا ز دامن مادر به دام دانه بیفتد ز نازکی ز ندامت ز بیم صبح قیامت بدان نشان، که شنیدی سری به شانه بیفتد سری به شانه بیفتد به کار آنکه برون از بهشت گشته عجب نی که در جهنم غربت به یاد خانه بیفتد... شعری از محمدمهدی سیار
ویدبید