یاد بعضی نفرات (3)؛ فرامرز پایور | با صدای حسین پاکدل

در سومین بخش از برنامه‌ی «یاد بعضی نفرات»‌، «حسین پاکدل» - بازیگر و کارگردانِ برجسته‌ی سینما و تئاتر ایران- درباره‌ی یکی از برجسته‌ترین نوازندگانِ سنتور می‌‌گوید. «فرامرز پایور» با شکوه بود. ذوقش باشکوه بود. آن ابتکارهای منحصر به فردش در نوازندگی، آن ریاضت‌کشیدن‌هایش باشکوه بود. آن شاگردانی که آموزش داد هم باشکوه شدند و انگار جز این راهی نبود که اسم‌ش از « فَرمَرز» می‌آمد به معنای شکوهِ زمین. آنانی که با او کار کردند، تعریف می‌کنند، در نظم درست مثل یک ساعت اتمی دقیق و منظم بود. اگر موقع تمرین ساعت ده و نیم را زمانِ آنتراکت اعلام می‌کردند و نوازنده‌ها می‌گفتند برویم استراحت، به ساعتش نگاه می‌کرد و می‌گفت: «یک دقیقه مانده. یک‌دور دیگر بزنیم تا بشود ده و نیم.»