پژوهشگر نهجالبلاغه در شرح تعبیر «قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ» در خطبه متقین اظهار کرد: این حزن قلبی برگرفته از بزرگی آنچه در پیش رو داریم و مجهول بودن سرنوشت، یکی از نشانههای سلامت نفس است؛ به این معنا که مؤمن و پارسای حقیقی پیوسته خود را پایش و پالایش میکند و از کنار خطاهایش به راحتی و سادگی عبور نمیکند و در واقع قیامت را جدی میگیرد.