[توقف]
«مهدی اخوان ثالث» شاعرِ پرآوازه‌ای است که «هوشنگ گلشیری» او را رندی می‌دانست از تبار خیام با زبانی بیش و کم میانه‌ی شعر نیما و شعر کلاسیک فارسی. او آشنا به نوازندگی تار و مقام‌های موسیقایی بود. «اخوان» از کودکی به موسیقی گرایش داشت، اگرچه پدرش معتقد بود: «صدای تار همان صدای شیطان است» و او را از نزدیک شدن به موسیقی بازمی‌داشت. او موسیقی سنتی را «عمیق، عالی، انسانی و معصوم» می‌دانست و در عین حال بر این اعتقاد بود که این موسیقی از «تاله‌ها و غم‌ها» و گاه ( و کم‌تر) از سرور و طرب می‌گوید: «انگار نا
ویدبید