در جدیدترین شماره از برنامهی «نغمهی تاریخ»، این بار قطعهی «حصار» از «حسین علیزاده» (موسیقیدان، ردیفدان، آهنگساز، پژوهشگر و نوازندهی تار و سهتار) مورد بررسی قرار گرفته است. البته آنچه این استادِ موسیقی، طی نیمقرن فعالیتِ هنریاش برای موسیقی و بالاتر از آن فرهنگِ این سرزمین انجام داده است، چونان روشن است که در این برنامه، از تکرارِ دوبارهاش صرفنظر شده؛ او اما از معدود موسیقیدانانی است که کارکردی اجتماعی برای موسیقی اصیلِ ایران ایجاد کرد. اگر تا پیش از او (مگر در استثنائاتی) موسیقی ایرانی، موسیقیِ بی خطر و خنثایی بود که کارِ چندانی با جامعه نداشت، آثارِ او نبضِ جاری جامعه شد و «حصار» یکی از مهمترینِ آنان؛ اثری که او در سالِ 56 در پادگانِ فرحآباد نوشت.