سفر از کتاب "سازهای آبی" اثر سولماز رضایی

براي من كه قصد تو كرده ام، تو همان طبيعتي به همان زيبايي كه زيباتر! به همان شكوه كه با شكوه تر! و به همان افسونگريِ بي نهايت! و من هم سفري آغاز كرده ام گاهي آرام و گاهی پرشتاب بارها راه را گم كرده ام بارها افسرده و خسته شده ام اما از رفتن نايستاده ام سفر من سفري است طولاني سفري به مقصد "تو" هميشه به واژه "تو" كه مي رسم آنقدر دلتنگ مي شوم كه رشته كلام از دست مي رود! چقدر این "تو" را دوست دارم!...