یکی از بزرگترین موانع رشد بشریت و شکوفایی توانمندیهای انسانها، وجود مستمر نطفه های حرام و لقمه های حرام در جوامع انسانی است. حرامزادگی بدون آنکه از انسانها سلب اختیار کند، به عنوان زمینه ای مساعد برای بزهکاری و تخلف و تضییع حقوق دیگران و ظلم و بر هم زدن نظام محیط زیست و آلوده کردن جوامع انسانی ، آسیبی بزرگ به شمار می رود. متأسفانه با روند رو به گسترش روابط نامشروع بین زنان و مردان ، این پدبده روز به روز تشدید می شود و یکی از مهمترین علل معدِّه (زمینه ساز) فساد و افساد فی الارض است. در نظام آفرينش ، دوستى اهل بيت عليهم السلام ، ريشه در حلال زادگى و پاكى سرشت دارد: پيامبر صلى الله عليه و آله ، معيار حلال زادگى و پاك بودن نطفه را در دوستى اهل بيت عليهم السلام دانسته است . در اين حديث ـ كه در گفتگوى ايشان با ابو ذر غفارى است ـ ، آمده : يا أبا ذَرًّ ! مَن أحَبَّنا أهلَ البَيتِ فَلْيَحمَدِ اللّهَ عَلى أوَّلِ النِّعَمِ . قال : يا رَسولَ اللّهِ ! وَ ما أوَّلُ النِّعَمِ ؟ قالَ : طِيبُ الوِلادَةِ ، إنَّهُ لا يُحِبُّنا أهلَ البَيتِ إلّا مَن طابَ مُولِدُهُ . [الأمالى ، طوسى ، ص ۴۵۵ ، ح ۱۰۱۸