از توسعۀ ژاپنی احتمالاً زیاد شنیدهایم و خواندهایم و از نسبت خودمان با این کشور پیشرفتۀ خاورِ دور. اما حالا روایتِ دیگری در کار است؛ بحثِ انسان است و زمان، دو سرمایۀ اصلیِ که پایۀ تمام تغییراتِ «ریشهای» و جدی در دنیاییست که در آن زندگی میکنیم. انسان و زمان که سرمایۀ انسانی و سرمایۀ اجتماعی میسازند و همین دو سرمایۀ بزرگ، راهبرِ جامعه بهسوی تعالی و پیشرفت است. توسعهای برآمده از دلِ جامعه و فرهنگ با تمام ملاحظات و اقتضائاتِ اقتصادی. صنعت و تکنیک و دانش تکنیکال، زمانی به بار مینشیند که انسانِ تربیتشده و بعدتر سرمایههای بهدستآمده از این نوع پرورشِ هدفمند، توسعه را اول در معنایی انسانی و بعد مادی تحقق بخشد. دکتر نعمت حسنی، مهندس عمران و استادیارِ دانشگاه شهید بهشتی، پردیس فنی و مهندسیِ شهیدعباسپور، در قسمتِ بیستونهمِ مدریکتاکس، برای ما از راز ِ توسعه خواهد گفت که در «تربیت» نهفته است؛ آنجا که هیچچیز بهاندازۀ رویکرد و مهارتهای تربیتی به دادِ توسعه ن