در این طرح، کودک براساس پنج قانون اورژانسی انگشتان دست خود هنگام مواجهه با بیمار اقداماتی انجام میدهد و هر انگشت دست، نماد یک اقدام است. به عنوان مثال در درجه نخست، انگشت شصت نماد دیدن است؛ یعنی بیمار را ببین. اقدام دوم و انگشت بعدی، صدا زدن بیمار است که کودک باید بیمار را صدا بزند تا متوجه هوشیاری یا عدم هوشیاری او شود. در درجه بعدی اگر بیمار پاسخی نداد، کودک باید او را تکان دهد و دوباره وی را صدا بزند. در درجه چهارم نیز باید با اورژانس ۱۱۵ تماس حاصل شود. اگر بزرگسالان نیز قانون پنج انگشت را بیاموزند، استرس آنها در مواجهه با یک مددخواه بسیار کاهش مییابد. تمام این موارد نیاز به فرهنگسازی دارد