اين قطعه مربوط به مراسم مناجات شب چهاردهم ماه رمضان در سال ۱۴۰۰ مىباشد كه در حرم امام رضا (عليهالسّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، میتوانید به پايگاه اطلاعرسانی فطرس مراجعه نمایید. http://fotros.ir متن شعر: چه بهتر است ببخشم به لطف و احسانم چگونه جسم ضعیف تو را بسوزانم؟ اگر تو خالق خود را خدا نمیدانی منم خدا و تو را عبد خویش میدانم شرار قهر مرا، آب بحر کافی نیست مگر ز اشک تو، آبی بر آن بیفشانم تو غافلی و مرا لحظهای نمیخوانی بیا منم که تو را سوی خویش میخوانم هزاربار شدم از تو خشمگین امّا تو کیستی که ز تو انتقام بستانم؟ به عزّتم قسم ار سوی من بیایی باز تو را ز لطف در آغوش خویش بنشانم ز بس که اشک تو را دوست دارم؛ از رحمت بلا دهم که تو را لحظهای بگریانم هزاربار گنه کردهای؛ بیا یکبار بگو: اله من العفو، من پشیمانم ز سالها گنهت بگذرم به یک العفو ببخشم و به تو ثابت کنم که رحمانم