این بیان از وجود مبارک حضرت رضا(ع) واقعاً شنیدنی است! من فکر میکنم که همهٔ ما این روایت را کمتر شنیده باشیم یا امثال من که گویندهٔ مسائل الهی هستند، در روایات کمتر دیده باشند. حضرت میفرمایند: «الْحَسَناتُ في شَهْرِ رَمَضانَ مَقْبُولَةٌ» خیلی مهم است! ارزش و عظمت ماه رمضان در پیشگاه خدا بهحدی است که حضرت میفرماید هر کار خوبی مطلق است و اگر کسی کم و زیاد، مالی، اخلاقی، عاطفی، خانوادگی و اجتماعی انجام بدهد، بدون شک، خداوند مهربان به آن عمل نیکش مُهر قبولی میزند. ممکن است آدم در غیر از ماه رمضان یک کار خوب کند و یک مقدار هم آب در آن کار خیر کند، اما خدا قبول نکند. درحالیکه اینگونه که از کلام حضرت رضا(ع) استفاده میشود، در ماه رمضان خداوند متعال ارادهٔ قبولکردن همهٔ خوبیهای روزهداران و مردم مؤمن را دارد. کسی هم که حسناتش قبول شود، شایستهٔ نجات، بهشت، رحمت و مغفرت است. چنانچه عملی هم قبول شود، این قبولی باید آثاری داشته باشد. وقتی خداوند قبول بکند، الطاف و احسان و نیکیهایش را برای عبدش مقرر میکند.