رقص آنگاه ناب است که رقصنده در آن نیست شده باشد. آنگاه که دیگر رقصندهای وجود ندارد و نمیتوان رقصنده را بیابی. تنها رقص است که باقی است. ذهن باید با عمل همنوا باشد تا زندگی شود- اگر ذهن مغیر با عمل باشد مقاومت ایجاد می شود و مقاومت عدم حضور در عمل می گردد