این قطعه مربوط به مراسم مناجات شب سیزدهم ماه رمضان در سال ۱۴۰۱ مى باشد كه در حرم امام رضا (علیهالسّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می توانید به پایگاه اطلاع رسانی فطرس مراجعه نمایید. http://fotros.ir متن شعر: تو ربّ بنده‌پرور؛ من عبد شرم‌سارم این نامه‌ی سیاهم؛ این چشم اشکبارم اشکی بده که آبی بر آتشت بریزم سوزی بده که گاهی، آهی ز دل برآرم لطف و کرامت از تو؛ اشک خجالت از من بگذار تا بگریم؛ چیزی جز این ندارم من بنده‌ی گنه‌کار؛ تو کردگار غفّار تو مستحقّ عفوی؛ من مستحقّ نارم تو در کتاب وحی‌ات از عفو خویش گفتی من نیز کردم إقرار؛ گفتم گناه‌کارم من پشت کرده بودم بر درگهت ز غفلت تو باز روی دادی تا بر تو رو بیارم عفو است اگر ز احسان، جرم مرا ببخشی عدل است اگر در آتش، سوزی هزاربارم میثم! گر از تو پرسند، آورده‌ای چه با خود؟ برگو تهی‌ست دستم، امّا علی‌ست یارم
بهترین و جدیدترین ویدئو های روز
[توقف]
ویدبید