منظور ما از «خوانش» متن آنگونه خواندنِ متن است که بایسته است و شایسته -در محدودهی توان و دانستههای اندکمان-؛ خواندنی که معنا و لحن و حس و حالِ متن را به دُرُستترین و بهترین گونهی ممکن -تا آنجا که میدانیم و میتوانیم- بِنُماید و به شنونده باز دهد. ---------- خوانش متون فارسی را با «تذکرةالاولیا» آغاز میکنیم که بیتردید از قلّههای سربهآسمان برکشیدهی ادبیّات فارسیست. ---------- کتابخانهی موقوفهی فرهنگی ادب با ساختار نوی نیروی انسانی از تابستان سال ۱۳۹۸ تعریفی نو برای فعالیتها و اهدافش نوشت: «با هم خوب خواندن و خوب دیدن و خوب شنیدن برای خوب زیستن در جهانی خوبتر از جهانی که هست» و با خرسندی فضایی گرم و یگانه ساخته تا با صدها کتاب خوب و صدها فیلم خوب و صدها ساعت موسیقی خوب و شنیدنی پذیرای همهی آنان باشد، از کودک و نوجوان و جوان و بزرگسال، که بخواهند دست همراهی بدهند به هم ،برای معماری آن جهان خوبتر