[توقف]
100_سورة العاديات . به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی . سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان [به سوی جنگ] می تازند (۱)و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ ها جرقه می جهانند (۲)و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می برند (۳)و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند (۴)و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛ (۵)[که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است، (۶)و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است، (۷)و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به این سبب بخل می ورزد.] (۸)آیا نمی داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود. (۹)و آنچه در سینه هاست پدیدار گردد، (۱۰)ترجمه حسین انصاریان
ویدبید