پاییز که می آید، شیرکو بیکس، خوانش شیدا حبیبی

در ژرفنایِ درونم نی لبکی محزون هست هر سال پاییز که می آید آنرا بر لبش می نهد باد در هم می پیچد و چشم تنهایی خیس می شود و انتظارم فرو می ریزد و حیاطِ شعرم آکنده می شود از برگ درخت...! ✍