حمید هیراد تیشه

ازم انتظار داشت که ترکش کنم میگفت چیزی نپرسم و درکش کنم خودم باعث رنج و دردش شدم میگفت سرده دستم که گرمش کنم میگفت سرده دستم که گرمش کنم عشق مهر پیشانی هر عاشق بی ادعاست عشق عمق دلواپسی و مرهم دلشوره هاست عشق تو حسابت ز همه عالم و آدم جداست من چه کنم از غم دوری از چه بگویم ز صبوری حقم این نیست زدی تیشه به قلب و ریشه ام بر دل عاشق پیشه ام باز کنار تو منم من حق من این نبود یه تنه این شهر حسود از تو جدایم بکند من چه کنم من چه کنم من حقم این نیست زدی تیشه به قلب و ریشه ام بر دل عاشق پیشه ام باز کنار تو منم من حق من این نبود یه تنه این شهر حسود از تو جدایم بکند من چه کنم من چه کنم من دیدمش بعد یه عمر جدایی دیدمش با موی سپید با عشق و امید خنده اش همان بود سهم دیگران بود آخ که بی من ای خدا