[توقف]
به وقت ِ گل شدم از توبهٔ شراب خجل، که کس مباد ز کردار ِ ناصواب خجل، صلاح ِ ما همه دام ِ ره است و من زین بحث، نیم ز شاهد و ساقی به هیچ باب خجل، بوَد که یار نرنجد ز ما به خُلق ِ کریم، که از سؤال ملولیم و از جواب خجل، ز خون که رفت شب دوش از سراچهٔ چشم، شدیم در نظر ِ رهروان ِ خواب خجل!
ویدبید