۱۵ شوال، وفات حضرت عبدالعظیم(ع) راوی (نریتور): محمد جاوید نام گرامی‌اش اگر عبدالعظیم بود / عبد خدای بود و مقامش عظیم بود گر از کرامتش همه‌کس فیض می‌برد / از نسل خاندان امامی کریم بود عطر حدیث آل‌رسول از لبش چکید / در مکتب فضیلت و تقوا فهیم بود تنها نبود پیک خوش‌الحان باغ عشق / پرهیزگار و عابد و زاهد، حکیم بود آموخت درس بندگی از اهل‌بیت نور / محبوب پیشگاه خدای علیم بود غیر از خدا نداشت نیازی به هیچ‌کس / در عمر خویش صاحب طبعی سلیم بود لبخند مهربانی و گرمش چو آفتاب / دست نوازشی به سر هر یتیم بود گل‌سیرتان عشق به مدحش سروده‌اند / اخلاق او لطیف‌تر از هر نسیم بود پیوسته او به منزل مقصود می‌رسید / زیرا صراط زندگی‌اش مستقیم بود هفتادونه بهار ز عمرش گذشت و باز / در سایه امید و ولایت مقیم بود در گلشن همیشه‌بهار حریم او / هر گل که دیده‌ایم، به ناز و نعیم بود هرکس که رو نمود بر این آستانه گفت / این بوستان عشق بهشتی شمیم بود پروانه بهشت به دستش دهد خدا / هرکس که زائر حرم این کریم بود عبد حقیر اوست «وفایی» اگرچه باز /
بهترین و جدیدترین ویدئو های روز
[توقف]
ویدبید